Tkanka tłuszczowa – Nim gruby schudnie

Słyszysz hasło „tkanka tłuszczowa” i odruchowo podajesz odzew „insulina i cukier”? Ten artykuł jest dla Ciebie: zmienimy Ci nieco perspektywę rozważając, w jaki sposób tkanka tłuszczowa wpływa na energię i chemię mózgu. Bo wpływa, i to jeszcze jak!

Breaking news: komórki tłuszczowe pobudzają hormony!
Tłuszcz, który gromadzi się w naszym ciele składa się z komórek tłuszczowych czyli adipocytów. Adipocyty wydzielają kilkadziesiąt biologicznie czynnych cząsteczek, które różnie działają na nasz organizm (na przykład trzy z nich – adiponektyna, rezystyna i leptyna są najbardziej kojarzone z poziomem naszych „znanych i lubianych” – insuliny i cukru).

Każda z tych cząstek ma nieco inną funkcję, ale dla osoby, która chce się pozbyć zapasów tłuszczu najważniejsze jest to, że wpływają one na uruchamianie przekaźników pobudzających – dopaminy i noradrenaliny. Jak wiemy, odpalenie tych przekaźników powoduje, że nasze ciało i mózg dostają kopa energetycznego, co od razu widać po naszej większej aktywności spontanicznej, motywacji do trenowania czegokolwiek i lepszym metabolizmie tłuszczu (no, to ostatnie nie tak od razu rzuca się w oczy). A do tego jeszcze noradrenalina odpowiada za spalanie trzewnej (opornej) tkanki tłuszczowej.

Bad news: więcej nie znaczy lepiej
Ale tu mamy pierwszą złą wiadomość: to niestety tak nie działa, że im więcej tkanki tłuszczowej, tym więcej uruchamiania przekaźników pobudzających, nie. To działa tak, że im więcej tkanki tłuszczowej, tym większe zaburzenia w uruchamianiu przekaźników. Zatem ociężały chód osoby otyłej nie wynika jedynie z większej masy – taka osoba ma po prostu za mało energii. A nie może mieć jej więcej, bo stan zapalny w postaci nadmiaru tkanki tłuszczowej na to nie pozwala.
Druga zła wiadomość jest taka, że problem z nadmiernym gromadzeniem się tłuszczu związany jest z tym, jak długo jest się już otyłym. Oczywiście im dłużej, tym gorzej dla nas.

Dlaczego tak jest?
Komórka tłuszczowa ma taką właściwość, że rośnie. Im dłużej jest nasycana nadmiarem energii, tym rośnie bardziej. Ale jej wielkość ma swoją granicę i kiedy ta zostanie osiągnięta, to nasza komórka wyprodukuje kolejną komórkę. Jeśli jesteśmy otyli już od długiego czasu, to nie dość, że nasze adipocyty zdążyły się już nieźle powiększyć, to jeszcze jest ich bardzo dużo. A ponieważ aktywność cząsteczek regulujących przekaźniki zależna jest nie tylko od wielkości komórek tłuszczowych, ale też od ich ilości, to z każdą kolejną wyprodukowaną komórką tłuszczową przekaźnictwo pobudzające jest skuteczniej hamowane.

Co na to insulina i cukier?
Pozostaje ostatnia kwestia: jak się do tego wszystkiego ma cukier i insulina – substancje, które pierwsze przychodzą do głowy, gdy mowa jest o otyłości?
Poziomy insuliny i cukru odgrywają bardzo istotną rolę w regulacji dopaminy, noradrenaliny i adrenaliny. Jednocześnie na ilości cukru i insuliny mają wpływ wspomniane wyżej cząsteczki produkowane przez tkankę tłuszczową: adiponektyna, rezystyna i leptyna, których współdziałanie z przekaźnikami zależy od ilości i wielkości komórek tłuszczowych. A więc osoby otyłe w naturalny sposób mają – nawet na czczo! – zaburzone poziomy wielu wskaźników metabolicznych, takich jak właśnie poziom cukru i insuliny. Dodatkowo wyższy poziom cukru i insuliny to więcej serotoniny – hormonu spokoju, relaksu i snu. A to w komplecie z ograniczonym dostępem do pobudzającej i motywującej dopaminy i noradrenaliny powoduje, że nasza silna wola i mobilizacja do działania odpływają w siną dal.

Jak tu żyć?
A gdy już wiemy, że nawet na czczo mamy mniej aktywnych przekaźników pobudzających do działania, to co się dzieje w trakcie i po posiłku?
Poziomy cukru i insuliny jeszcze bardziej szaleją, a wraz z nimi przekaźniki. To się następnie przekłada na pobudzenie w naszym układzie nerwowym, mięśniowym, ruchowym. Ale co robić, skoro bez jedzenia nic się nie chce, po jedzeniu huśtawka i w sumie też się nie chce, a jedyna opcja na jakiś przypływ sił i motywacji to seria porannych kaw ratunkowych (a co te kawy robią to już opisałem tu), ale wtedy co najwyżej idziesz do pracy i robisz swoje, a pod koniec dnia to już tylko walnąć się na kanapę, ziewnąć i sobie podjeść. O, jak milusio zrekompensować sobie stres smakowitością posiłków, które właśnie nas zatłuściły swoją smakowitością, niskim poziomem sytości i wysoką kalorycznością (a to akurat głównie problemy leptyny, która odpowiada za sytość na poziomie komórek tłuszczowych). Każdy to niestety zna…Jak żyć?
Cóż, trzeba pamiętać, że uwzględnienie opisanych wyżej zmian metabolicznych i przekaźnikowych w metodyce odżywiania i komponowania posiłków nie tylko ułatwi pracę nad kształtowaniem pożądanej sylwetki, poprawi nawet samopoczucie, motywację.  Z kolei u bardziej wymagających nawet pamięć i możliwości uczenia się! Bo przekaźniki pobudzające nie tylko wprawiają nas w ruch i chęć do działania, ale też wpływają na pracę i zwiększają możliwości mózgu!   

Dlatego  grubsi mają trudniej i zdecydowanie łatwiej im narzekać, bez wątpienia!

Dobra informacja: od powietrza i patrzenia na jedzenie się nie tyje,  a Ty  zacznij od bilansowania  posiłków  pod względem większej aktywacji przekaźników pobudzających!

Napisz do mnie, jeśli zainteresował Cię temat. Razem pomyślimy, jak można poprawić Twoje zdrowie .

Więcej  artykułów Chemika  Mózgu  znajdziesz tutaj